The drawing is of a young girl. As angels were deemed to be asexual, Leonardo made the gender of the figure more ambiguous in the final painting. This exceptionally beautiful face is powerfully presented with the eyes regarding the viewer directly but with a dispassionate gaze. The beautiful handling of the tonal hatching gives the whole head a It is an attempt to rewrite Da Vinci's biography, in multiple dimensions, beyond the aura of myth and mystery, of legend and rhetoric, on the basis of autograph manuscripts and original documents. The book also presents a way to reconsider the interpretation of Da Vinci's work, his interdisciplinary complexity, his "universality" and "modernity". Leonardo da Vinci, The Virgin and Child with St Anne and St John the Baptist (Burlington House Cartoon), 1499-1500, charcoal and chalk on paper, 55.7 × 41.2 inches c. 1499-1500 (National Gallery, London). Created by Beth Harris and Steven Zucker. Download a digital image of this work. Leonardo da Vinci, Ginevra de' Benci [obverse], c. 1474/1478, oil on panel, Ailsa Mellon Bruce Fund, 1967.6.1.a. Leonardo was born in 1452 in the Italian village of Anchiano, near Vinci, his namesake. His parents never married—his mother, Caterina, was spurned by his father, Ser Piero da Vinci, as she Much of the list is dedicated to mathematics and measurements, which surely translate into his artwork. Known for his mastery of triangular composition in his paintings, it's no surprise he'd want to know “how to square a triangle” or learn more about proportion. What's most inspiring is that Da Vinci didn't limit himself. Leonardo di ser Piero da Vinci (14/15 April 1452 – 2 May 1519),known as Leonardo da Vinci, was an Italian polymath of the Renaissance whose areas of interest included invention, drawing, painting, sculpture, architecture, science, music, mathematics, engineering, literature, anatomy, geology, astronomy, botany, paleontology, and cartography. Urodził się on 15 kwietnia 1452 roku w Anchiano, nieopodal miasta Vinci. Jego matką była uboga, niewykształcona wieśniaczka, Caterina, zaś ojcem – notariusz, Pier da Vinci. Leonardo był dzieckiem nieślubnym. Swe wczesne dzieciństwo spędził głównie w towarzystwie matki, natomiast ojciec w zasadzie był dla niego osobą obcą. The alleged bones of Leonardo da Vinci were discovered in 1863 and moved to the Chapel of Saint-Hubert in the gardens of the Château d’Amboise. Today, the tomb can be visited on the left side Her name was Caterina, and sometime in 1451, she had a relationship with the notary Piero da Vinci, giving birth on April 15, 1452, to a son who was born out of wedlock and baptized Leonardo. Leonardo da Vinci’s father, Ser Piero da Vinci, was a rising young Florentine notary in the summer of 1451, when he returned to his small hometown of Vinci, in the Tuscan hills. At some point 6DDL. How can I get Da Vinci Kids? Monthly Subscription /Month First 7 days free Cancel anytime 6-Month Subscription /6-Months First 7 days free Cancel anytime Annual Subscription /Year First 7 days free Cancel anytime Discover what’s in it Enjoy Da Vinci Kids on your smart TV Da Vinci Kids is now available on connected Smart TVs, so you can enjoy our shows from the comfort of your living room. And the great news is you can use the same subscription on the Da Vinci Kids Smart TV app and mobile app, and pick up where you left off. Join the Da Vinci family today! and many more connected TVs! TV Channel for the whole family Aside from our award-winning kids programming, we also offer incredible documentaries in the evening. Da Vinci Kids is broadcast in 21 localised versions across over 190 territories worldwide via our partnering cable and satellite operators. To tune in, all you need to do is to check the channel number on your subscribed TV provider. Make sure you signed up for the right package that includes the Da Vinci Kids channel. ZNAJDŹ KREATYWNE MIEJSCE ZABAWY I NAUKI Dla Twojego Dziecka Strona główna Książki i zabawki dla dzieci Moi Bohaterowie - Leonardo Da Vinci Leonardo Da Vinci. Tom I kolekcji „Moi Bohaterowie” Pierwszy tom z 60 pozycji kolekcji „Moi Bohaterowie” opowiada losy i osiągnięcia wielkiego człowieka renesansu – Leonarda Da Vinci. Fragment książki: „Kim chcesz zostać, gdy dorośniesz?” Na pewno, kiedy ktoś zadaje ci to pytanie, wymieniasz konkretny zawód: weterynarza, astronauty, nauczyciela… Gdyby jednak mnie spytano o to samo, to nie wiedziałbym, co odpowiedzieć. Mnie interesowało prawie wszystko — w ciągu całego życia robiłem mnóstwo rzeczy. Większość ludzi zna mnie jako malarza, ponieważ moje obrazy stały się bardzo sławne, chociaż w rzeczywistości byłem również wynalazcą, naukowcem, inżynierem, architektem, filozofem, pisarzem… Nie wiem, czy czegoś nie pominąłem. Ważne jest nie tylko to, że robiłem wiele różnych rzeczy, lecz także to, że zawsze starałem się robić je tak, jak nikt nigdy wcześniej nie próbował. Moje pomysły były tak odkrywcze, że wiele z moich wynalazków znalazło zastosowanie dopiero kilka wieków później. Chcesz dowiedzieć się o mnie więcej? Oto moja historia.” KUP TERAZ Biografia Źródło: Na podstawie: Nicholl C.: „Leonardo da Vinci. Lot wyobraźni” PWN, Warszawa 2010) Źródło: Wikipedia Urodził się w Vinci w 1452 roku zmarł w 1519. Był bękartem, ojciec pozbawił go dziedzictwa, tym czasem matka – sprzątaczka nie zapewniła wystarczającej edukacji. Młody Leonardo samodzielnie zdobywał swoją wiedzę. Obserwował przyrodę, pracę ludzi. Zawsze miał przy sobie notatnik, w którym robił zapiski (przypominał na tamte czasy reportera). Pisał niewiele, ale dokładnie starając się uchwycić istotę rzeczy. Zwracając się do malarzy pisał: „Przypatruj się bacznie ludziom na ulicach, na placu, na polach. Rób o nich notatki, posługując się krótkimi wskazówkami co do formy, i tak głowę zaznacz O, rękę linią zgiętą albo prostą, podobnie nogi i tułów, a po powrocie do domu nadaj tym notatkom formę pęłną” (s. 22-23) Skrzętnie zapisywał wszystko to co zaobserwował, notował i rysował. Jego rysunki, które przetrwały do dziś wyjaśniają jak skrzętne są jego obserwacje. Rysunek ćwiczył rysując wszystko dookoła, następnie praktykując ćwiczył w kółko rysując te same obiekty. Z czasem jego charakter obserwacji pozwolił mu wnikać w strukturę istniejących maszyn i urządzeń, zapamiętywać je i przenieść na papier. Nieustanne próby ćwiczenia wyboraźni są powodem, dla których ten geniusz zaplanował wiele aktualnych współcześnie konstrukcji (robot, helikopter, wóz pancerny), ale także procesów (zmiana biegu rzeki). Pisał: „Jeżeli chcesz osiągnąć w mechanizmie określony cel, nie zajmuj się w zagubieniu wieloma różnymi częściami, ale szukaj najkrótszej sposobu: nie prostuj jak ci, którzy nie znajdując odpowiednich słów, by coś wyrazić, podążają okrężną drogą pogmatwanej rozwlekłości.” (s. 78) Interesował się anatomią, zoologią, aerodynamiką, architekturą i urbanistyką, badaniem skamielin, botaniką, filozofią, hydrografią, inżynierią cywilną i wojskową, matematyką, mechaniką, muzyką, obserwowaniem nieba, optyką, projektowaniem kostiumów, robotyką, scenografią i uprawą roślin. Określany jest „najbardziej ciekawskim człowiekiem w dziejach” (Kenneth Clark). Leonardo sam siebie nazywa „uczniem eksperymentu”, lub „uczeń doświadczenia życiowego” (s. 24). Wokół siebie zawsze utrzymywał porządek. Jego ciekawość wiąże się z nieustannym stawianiem pytań. Dostrzegł, że ucząc się samodzielnie, choć uczył się dłużej, to jego umysł był „niezaśmiecony” (s. 78) (pisze: „lepsza mała pewność niż duże kłamstwo” s. 77). Swoje życie przeżył jako człowiek, który dorobił się niewielkiego majątku. Zawsze jednak dużą część zarobionych pieniędzy przeznaczał na książki. Modele planów Leonarda da Vinci (wystawa w Pałacu Kultury i Nauki, Warszawa 2004). Myśleć jak Leonardo da Vinci Źródło: Na podstawie: Michael J. Gelb: „Myśleć jak Leonardo da Vinci” REBIS, Poznań 2010 Autor książki przedstawił 7 zasad życia w stylu Leonarda. Wszystkie one służą rozwojowi myślenia i są obecne w edukacji (również edukacji małych dzieci). Oto one (s. 8-9): Curiosita – nienasycona ciekawość życia i nieugaszone pragnienie całej nauki. Wiąże się z obserwacją z wielu punktów widzenia, notowaniem wszystkiego co ciekawe i ważne (pomysły, wrażenia i obserwacje). Zapisywać pytania i szukać na nich odpowiedzi. Słowa Leonarda („O traktacie malarstwa” Zakład Narodowy Ossolińskich 1984): „Przemierzam kraj, pragnąc wyjaśnić sprawy których nie rozumiem. Skąd na szczytach gór biorą się muszle, odciski korali, roślin i wodorostów zwylke występujących w morzu. Dlaczego grzmot trwa dłużej od swej przyczyny i czemu błyskawica jawi się oczom z chwilą powstania, a grzmot, by się przemieścić, wymaga czasu. W jaki sposób różne koła powstają na wodzie wokół miejsca uderzonego przez kamień i jak ptak utrzymuje się w powietrzu. Te pytania i inne niezwykłe zjawiska całe życie angażują moje myśli”. „Dobrze jest też często wstawać i zająć się jakąś rozrywką, bowiem gdy wrócisz, będziesz łatwiej osądzał. Jeśli zaś będziesz ciągle tkwił przy swoim dziele, możesz ulec wielkim pomyłkom”. „Dobrze jest również oddalać się tak, aby obraz wydawał się mniejszy i dać się objąć jednym rzutem oka. Lepiej niż z bliska rozpoznawać wówczas można brak proporcji członów i dysharmonię kolorów”. Dimostrazione – konsekwentne sprawdzanie wiedzy drogą doświadczeń, wytrwałości i gotowości do uczenia się na błędach; Słowa Leonarda („O traktacie malarstwa” Zakład Narodowy Ossolińskich 1984): „Ja jednak mniemam, że płonne i pełne błędów są te nauki, które nie zrodziły się z doświadczenia, macierzy wszelkiej pewności, i które nie prowadzą [w końcu] do znanych już doświadczeń, to znaczy takie, które ani w swym początku, ani w środku, ani na końcu nie przeszły przez żaden z pięciu zmysłów”. „Nikt nie powinien naśladować innych, gdyż wtedy załuguje na tytuł wnuka, a nie syna natury. Sądząc według obfitości naturalnych form, ważne jest, by kierować się prosto ku przyrodzie (…)”. Sensazione – nieustanne wyostrzanie zmysłów, zwłaszcza wzroku, jako metoda wzmocnienia doznań; Słowa Leonarda („O traktacie malarstwa” Zakład Narodowy Ossolińskich 1984): „Wszelka nasza wiedza ma początek w naszych zmysłach”. Przeciętny człowiek „patrzy, nie widząc, słucha, nie słysząc, dotyka, nie czując, je, nie smakując, porusza się bez świadomości swego ciała, wdycha, nie zdając sobie sprawy z zapachu ani aromatu, i wreszcie mówi, lecz nie myśli” Sfumato (dosłownie „rozpływający się we mgle”) – gotowość do zaakceptowania wieloznaczości, paradoksu i niepewności;Arte/scienza – dochodzenie do równowagi pomiędzy nauką a sztuką, logiką a wyobraźnią. Myślenie „całym mózgiem”;Corparalita – kształtowanie wdzięku, oburęczności, kondycji fizycznej i postawy ciała;Connesione – poznanie i zrozumienie więzi łączących wszystkie rzeczy i zjawiska. Myślenie systemowe. O to, skąd się wzięły na świecie, wypytują już kilkulatki. Starszy przychówek uczy się tego na biologii. Krótko mówiąc, dzisiaj nawet dzieci wiedzą, skąd się wzięły. Ale jeszcze jakiś czas temu najpoważniejsi uczeni łamali sobie nad tym głowy. Łącznie z Leonardem da Vinci. Zobacz film: "Jak powstaje życie?" 1. Skąd się biorą dzieci? Jako że przez wieki nauką zajmowali się (z nielicznymi wyjątkami) mężczyźni, oficjalna opinia na temat tego, skąd się biorą dzieci, była taka, że to panowie są ich wyłącznymi stwórcami. Już od czasów starożytnych rzecz uchodziła za oczywistą. Kobiety w tym czasie uznawano co najwyżej za upośledzone, gorsze wersje mężczyzn. Nie mogły więc one mieć żadnego udziału w dziele poczęcia. Jak kilka wieków przed naszą erą pisał Ajschylos: "Nie matka jest ci dziecka swego płodzicielką! Nie! Nie! Ona hoduje li nasienie świeże, […] Przytoczęć dowody, Że ojciec sam, bez matki, spłodził." Poród ( Według tego poglądu łono kobiety służyło ni mniej ni więcej tylko jako inkubator dla gotowego dziecka, które wkładał do niego mężczyzna. W środku matki miało ono tylko przybrać odpowiednie rozmiary. Jak przytomnie zauważa Edward Dolnick w książce "Nowe życie, czyli jak największe umysły wszechczasów odkryły, skąd się biorą dzieci", w XVII-wiecznej Anglii uczeni wciąż byli przywiązani do tego poglądu. I to mimo że nie wytrzymywał on zderzenia z pewnym istotnym argumentem: "Jeśli matka jest jedynie podłożem, na którym wzrasta niemowlę, dlaczego dzieci tak często przypominają swe matki wyglądem?" Coitus na rysunku Leonarda Da Vinci ( 2. Wszystko schowane Naukowcy roztrząsali kwestię tego, co właściwie dzieje się wewnątrz kobiecego ciała. Nie mogli dojść do porozumienia, czy panie w swych trzewiach wykształcają jaja jak ptaki, czy też może produkują swój własny odpowiednik męskiej spermy, uznawanej za cudowny eliksir. Z przyczyn anatomicznych prostsze wydawało się przyjrzenie męskiemu układowi rozrodczemu – wszak panowie mają go względnie na wierzchu. Co nie znaczy wcale, że naukowcom łatwo poszło zrozumienie jego działania. Za czasów Arystotelesa wierzono nawet, że jądra w gruncie rzeczy nie mają innego zadania jak tylko bycie ciężarkami, które służą do tego, by nasieniowód się nie plątał (jak ciężarki w warsztacie tkackim!). Później też nie do końca orientowano się, po co komu moszna, skoro sperma… wytwarzana jest w mózgu. Spory krok w kierunku pojęcia tego, jak funkcjonuje ludzkie ciało między innymi w kwestii prokreacji, poczynił na przełomie XV i XVI wieku Leonardo Da Vinci. Ten geniusz przeprowadzał szczegółowe sekcje zwłok, by zrozumieć człowieka, a swoje spostrzeżenia notował i bardzo szczegółowo odzwierciedlał w rysunkach. Jednym z najciekawszych jego szkiców jest para w trakcie zbliżenia, przecięta niejako na pół. Co ciekawe, widnieją na tej grafice nie tylko rzeczywiste szczegóły budowy anatomicznej kobiety i mężczyzny, ale też to, co mistrz wyczytał z tekstów swoich poprzedników (np. w męskim penisie są dwa kanały, z których jeden ma służyć za ujście pęcherza, a drugi, połączony z kręgosłupem, transportuje spermę). Kobieta tymczasem nie ma… jajników. Zamiast nich pojawia się przewód biegnący od sutka do macicy. Jednak tego, co dzieje się dalej, pomiędzy seksem a narodzinami, nie udało się słynnemu geniuszowi prześledzić. Choć najsłynniejszy rysunek anatomiczny Leonarda da Vinci (umieszczony przez wydawcę na okładce książki Edwarda Dolnicka) ukazuje szczegółowo odwzorowany pięciomiesięczny płód, jego autor nie miał pojęcia, jak znalazł się on w ciele kobiety. Nie wiedział, że kobiety jajeczkują, że mężczyźni wytwarzają plemniki, a zygoty tworzą się z połączenia tych dwóch komórek. Dopiero pięćdziesiąt lat po śmierci Leonarda da Vinci, w 1578 roku, urodził się człowiek, który przybliżył ludzi do zrozumienia tego, skąd się biorą dzieci). O nim jednak napiszemy w kolejnym artykule. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez Źródło: Ciekawostki to ciekawy przerywnik wśród treści portalu Krótkie materiały poświęcone interesującym anegdotom, zaskakującym detalom z przeszłości, dziwnym wiadomościom z dawnej prasy. Lektura, która zajmie ci nie więcej niż 3 minuty, oparta na pojedynczych źródłach. Ten konkretny materiał powstał w oparciu o książkę Edwarda Dolnicka "Nowe życie, czyli jak największe umysły wszechczasów odkryły skąd się biorą dzieci" (Znak Horyzont 2019). O AUTORZE Aleksandra Zaprutko-Janicka - krakowska historyczka i publicystka, współzałożycielka "Ciekawostek historycznych". Autorka blisko tysiąca artykułów popularnonaukowych. Napisała "Okupację od kuchni", "Piękno bez konserwantów" i "Dwudziestolecie od kuchni. Kulinarna historia przedwojennej Polski". Publikował między innymi w "Focusie Historia", "KUKBUK-u", "Świecie Wiedzy Historia" i "Fakcie". ( Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez polecamy